پیدا کردن چیکا| میچ آلبوم

نام کتاب: پیدا کردن چیکا .( Finding China) یک  دختر کوچولو, یک زلزله و یک خونواده ای که ساخته شد

نام نویسنده: میچ آلبوم ( Mitch Albom)

مترجم: محمد جواد شیری

انتشارات: شمشاد

سال انتشار : ۱۳۹۸

تعداد صفحات: ۲۰۰ 

توضیح کتاب:

شاید شما هم قبلا میچ آلبوم رو با کتاب معروفش یعنی "سه شنبه ها به موری" شناخته باشید. کتابی که یکی از کتاب های معروف نیویوک تایمز بوده. "پیدا کردن چیکا" کتاب جدیدتری  از همین نویسنده هست.

رمان تجربه ی واقعی نویسنده کتاب  از درد و تجربش از مریضی و مرگ دختر خونودش "چیکا" هست. چیکا یک دختر حدودا پنج ساله اهل هایتی هست که مادرش رو از دست داده و توسط مادرخوندش به یتیم خونه ی برده میشه که میچ آلبوم اون رو بنیان گذاری کرده. بعد از مدتی چیکا مریض میشه و میچ آلبوم اون رو به آمریکا میبره.  میچ آلبوم از احساسات جدیدی که با اومدن چیکا تجربه کرده و احساس پدر خوانده بودنش میگه . میچ آلبوم صحبت هایی که با چیکا داره و احساساتش بعد از مریضی چیکا میگه. بیشتر کتاب رو توضیح نمیدم تا اسپویل نشه :)

من کتاب رو به زبان اصلی یعنی انگلیسی خوندم. اما دیدم در نشر شمشاد با ترجمه محمد جواد شیری به چاپ رسیده. برای همین اطلاعی از کیفیت و روان بودن ترجمه ندارم. 

قسمت هایی از کتاب:  ( ترجمه خودم هست. ببخشید اگه خوب نیس)

- چیکا!‌ ارشمندترین چیزی که میتونی به یه نفر بدی وقتت هست، چون هیچوقت نمیتونی اونو پس بگیری. وقتی راجع به پس گرفتن وقتت فکر نمیکنی، تو داری اونو با عشق میدی. 

- من به یک مسیله مهم رسیدم. اینکه امید خیلی مهمه. این برای کسانی مثل سربازانی که تو موقعیتهای مشکل گیر کردن اجباریه!‌ در مقابل هیچ دردی بدتر از ناامیدی نیست. من معتقدم این بدترین چیزیه که یه نفر ممکنه تجربش کنه.

از خودم:

من همیشه با بیان احساساتم و غمهام مشکل داشتم. یه روزایی شعر میگفتم و داستان و احساساتم و به صورت غیرمستقیم تو شعر و داستان بیان میکردم. اما وقتی دیگه ننوشتم تقریبا میشه گفت احساساتم و فقط با عصبانیت و پرخاش بروز میدم :))‌ اگر ادمی مثل من هستید قطع به یقین خوندن کتاب هایی مثل سه شنبه ها با موری یا پیدا کردن چیکا کمکتون میکنه که احساساتی که از بیانشون عاجزید رو از زبان یک نویسنده بخونید!‌ حداقل برای من کمک بزرگیه و حس خیلی خوبی داره :)‌  من وقتی مدتی پیش مادربزرگم و بعد هم دوست نزدیکم رو از دست دادم باز هم نتونستم احساساتم و با کلمات بیان کنم. بارها براشون حتی همینجا متنی نوشتم که منتشر کنم اما حس کردم اون چیزی که من دوست دارم نشون بدم توی کلماتم نیست!‌ یکی از دوستانم بهم پیشنهاد کرد دوباره کتاب سه شنبه ها با موری رو که قبلا خونده بودم بخونم. راستش برای خرید این کتاب به کتابفروشی رفتم و توی قفسه کتاب " پیدا کردن چیکا" رو دیدم. بعد خوندن کتاب میتونم بگم بعد مرگ مادربزرگ و دوستم بالاخره احساس کردم تونستم احساساتم رو به صورت ملموس حس کنم!‌ حس عصبانیت، حس گناه، حس تنهایی و از دست دادن چیزی که هیچوقت برنمیگرده. اخر کتاب که قسمت مرگ چیکا بود حس کردم یک بار بزرگ از رو دوشم برداشته شد. حس اینکه بالاخره کسی چیزی و به زبون اورد که من مدتها دوست داشتم به زبون بیارم اما نمیتونستم. دیدم دردم مشترکه با ادمای دیگه ای که عزیزی رو از دست دادن .

اگر شما هم عزیزی رو از دست دادید این مدته من هم به شما پیشنهاد میکنم حتما این کتاب و سه شنبه ها با موری هر دو نوشته ی میچ آلبوم رو بخونید، باهاش گریه کنید و بذارید یه نفر احساساتی رو که نمیتونید به زبون بیارید به جاتون به زبون بیاره :)