سه گزارش کوتاه درباره نوید و نگار | مصطفی مستور

نام کتاب : سه گزارش کوتاه درباره نوید و نگار 

نویسنده : مصطفی مستور 

نشر مرکز 

تعداد صفحات : 121 صفحه 

رمان  

توضیج کتاب : 

یه کتاب پر از یاس و ناامیدی که خیلی از ما تو این دورانی که داریم توش زندگی میکنیم تجربش کردیم . گاهی که واقعا نمیدونیم چرا داریم زندگی میکنیم و چرا حتی حاظر نیستیم بمیریم ؟!  

سبک کتاب و زبان نوشتاریش مثه بقیه کتاب های آقای مستور صمیمیُ روان بود :)  

این کتاب رو هم قبلا خوندم ولی هر از چند گاهی باید کتاب ها ی آقای مستور رو دوباره ورق زد و ازشون لذت برد :) 

کتاب رو توصیه میکنم . هرچند به پای استخوان های دوست داشتنی یا چند روایت معتبر از همین نویسنده نمیرسه ولی ارزش خوندن رو داره قطعا .

قسمت هایی از کتاب :  

جایی بودم بین مرگ و زندگی. زندگی می‌کردم اما تنها به این دلیل که نمی‌توانستم آن را متوقف کنم. البته دلیل محکمی هم برای ترک آن نداشتم. 

تهران حالا شبیه فیلم بلند سینمایی درهم و برهمی است که انگار هر محله‌ی آن صحنه‌ای از آن فیلم است. بعضی صحنه‌ها جنایی است، بعضی عشقی، بعضی کمدی، بعضی اجتماعی و بعضی غیر قابل نمایش... تهران شبیه فیلمی است که هر وقت آدم آن را می‌بیند دلش می‌خواهد بزند زیر گریه اما همیشه از کسانی که دارند با او فیلم را تماشا می‌کنند، خجالت می‌کشد. 

یکی از سرگرمی های من حدس زدن درباره ی آدم هایی است که نمی شناسم. وقتی سوار مترو یا اتوبوس می شوم و خسته نیستم، به صورت آدم ها نگاه می کنم و محض سرگرمی برای هرکدام شان یک داستان می سازم( نگین : دقیقا کاری که من همیشه میکنم :دی ) 

هیچ نداشتن از کم داشتن بهتر است. وقتی کسی چیزی ندارد، آن را ندارد دیگر، اما وقتی کمی از آن را داشته باشد ظاهرن چیزی دارد اما در واقع ندارد. یعنی فکر می کند دارد اما ندارد. این بدتر از نداشتن است... کسی که هیچ نمی داند یا کسی که خیلی می داند، خوشبخت تر است از کسی که کمی می داند