نام کتاب : دستورهای زبانی یک دیکتاتور عاشق
نویسنده : کامران رسول زاده
مجموعه شعر
انتشارات مروارید
چاپ دست من چاپ اول (1393) هست
کتاب شامل 4 فصل هست :
فصل اول : دیکتاتوری عشق
فصل دوم : دموکراسی عشق
فصل سوم : من بودن ، زن بودن
فصل چهارم : کوتاه مثل عشق
توضیحاتِ کتاب :
با احترام به نویسنده ی شعرها ، کتاب به دلم ننشست و حتی به نظرم خیلی جاها حتی توصیفاتی که استفاده شده بود یا تناقضاتی که توی شعرها اومده بود اصلا همخوانی نداشت . یا حداقل اینقدر اون تمثیل ها و تناقض ها دور از ذهن بود که برای پیدا کردنش باید هعی شعر رو تجزیه تحلیل میکردی ! شاید کسی این پیچیدگی حتی به دلش بشینه ولی من شخصا ترجیح میدم شعری که میخونم توصیفات روانی داشته باشه و با شعر ارتباط برقرار کنم . نه اینکه بارها و بارها شعر رو بخونم و همچنان از خودم بپرسم که دقیقا منظور شاعر از آوردن این کلمات چی بوده؟!
البته شعرهایی هم بود که دوسشون داشتم مثل بعضی از شعرهای فصل آخر کتاب . ولی خب نظر کلی من همون بود که گفتم
این کار که کارِ اخر کامران رسول زاده هست اولین کاری بود که ازین شاعر میخوندم . نمیدونم سبک بقیه نوشته های ایشون چه طور هست .
شعری از فصل آخر کتاب :
جهان بی تو ایستگاه متروکی است
که بیهوده در آن ایستاده ام
قرن هاست ،
شاید همین روزها
سوارِ خیالِ یک قطار دودی شوم
و از دنیا بروم ...
× با تاکید بر اینکه نگاه من به کتاب نظر شخصی خودم هست نه نقد ادبی !