نامه به کودکی که هرگز زاده نشد | اوریانا فالاچی

نام کتاب : نامه به کودکی که هرگز زاده نشد

نویسنده : اوریانا فالاچی

ترجمه : یغما گلرویی (فک کنم دو تا ترجمه ی دیگه هم داره این کتاب )
نشر دارینوش

نامه به کودکی که هرگز زاده نشد (به ایتالیایی: Lettera a un bambino mai nato) رمانی به زبان ایتالیایی از اوریانا فالاچی‏، نویسنده و خبرنگار ایتالیایی است که در سال ۱۹۷۵ منتشر شد.

توضیحِ کتاب :

داستان در مورد زنِ حامله ای هست که با جنینش صحبت میکنه و براش از زندگی میگه . شخصا تفکر نویسنده رو خیلی جاها قبول نداشتم . ولی همونطور که همیشه گفتم خوندن یک کتاب به معنی قبولِ تفکراتِ نویسنده نیست.کتاب نثرِ روان و فوق العاده دل نشینی داشت به نظر من .و کتابِ پر فروشی هم هست (هم تو ایران هم جهان). بیشتر از این در مورد کتاب توضیح نمیدم . جملات خیلی قشنگی توی کتاب داشت که چند تاش رو میذارم براتون.

جملاتی از کتاب:

زندگی ینی خستگی کوچولو!زندگی یه جنگه که هر روز تکرار میشه و عوض شادی هاش - که تنها قدِ یه پلک به هم زدن دووم دارن - باید بهایِ زیادی بدی...

حتی وقتی خودم رو بدبخت حس میکنم هم این آرزو رو ندارم که کاش به دنیا نمیومدم!هیچ چی بدتر از نبودن نیست ...

وقتی حوا سیبِ ممنوعه رو چید ، گناه به وجود نیومَد ، اون روز یه قدرتِ باشکوه متولد شد که بهش نافرمانی میگَن !

جنگیدن زیباتر از پیروزیه ! به سمت مقصد رفتن از رسیدنِ به اون با ارزش تره ! وقتی بَرَنده میشی یا به مقصد میرسی یه خلا رو تو خودت حس میکنی ...واسه پر کردن همین خلاء باید دوباره راه بیفتی و یک مقصد تازه ای پیدا کنی .

آدم بودن عبارت قشنگیه ، چون فرقی بین زن و مرد نمیذاره .

هیچی مثه تمایلِ یه زن به مرد یا یه مرد به زن آزادی آدم رو تهدید نمیکنه

اعتقاد داشتن آدم به خودش باعث میشه که دیگران هم به اون معتقد بشن .

تو آتیشِ انتظارِ ثروت و عشق و آزادی میسوزی و ذوب میشی ، واسه گرفتنِ حقت از پا در میای ، ولی وقتی به دستش میاری دیگه برات لذتی نداره.

فکر کردن یعنی درد کشیدنُ ،دونستن یعنی بدبختی. و درد و رنج نمکِ زندگیه و بدون اون ما دیگه انسان نیستیم!

جمله پایانی کتاب : « زنده‌گی نه به تو احتیاج داره، نه به من‌! تو مُردی‌! منم شاید بمیرم‌! ولی مهم نیست، چون‌زنده‌گی نمی‌میره‌!  »