خودمون و همون جوری که هستیم بپذیریم :)

یه مدتیه به یه سری چیزا برمیخورم که واقعا جای تامل داره برام

من با زندگی یه خانومی اشنا شدم که مدل لباس هستش . اما نه یه مدل لباس معمولی ! این خانوم پیسی شدید داره و سیاه پوسته و بدنش کاملا دو رنگه ! 

با این وجود نه تنها این مسئله جلوشو نگرفته بلکه با استفاده از همین خصوصیتش جزو مدلای متمایز شده و کارش خیلی پیشرفت کرده ! 

یا یه مدل زن دیگه رو دیدم که جزو جذاب ترین و خاص ترین مدل ها به حساب میاد! حالا فکر میکنید چه چیزی این مدل رو از بقیه متمایز کرده ؟ بینی عملکرده ؟ گونه های پروتز کرده ؟! نه ! فاصله ی بین دو تا دندون جلوش ! جالبه نه ؟ فک میکنید این آدم پول نداشته دندونای جلوشو درست کنه ؟ مسلما داشته ! اما از این تفاوتش به نفع خاص بودن و پیشرفتش حتی استفاده کرده ! 

حالا جالبه اون خانوم اولی که بهتون گفتم و گفتم پیسی داره . عکس ایشون رو تویه یکی از صفحات فارسی گذاشته بودن . مردم ایران یه عده بهش گفته بودن شبیهِ گاوی ! یه عده گفته بودن حالم بد میشه نگاش کنم و کلی حرفای اینچنینی ! بعر توی صفحه ی خود این خانوم رفتم و کامنتاشو خوندم . مردم کلی براش آرزوی موفقیت کرده بودن و تشویقش کرده بودن و مظهر شجاعت و اعتماد به نفس میدونستنش !

و امروز هم با یه انجمن خارجی دیگه آشنا شدم . این انجمن کارش اینه به افرادی که از سانحه ی آتیش سوزی زنده بیرون اومدن و ظاهرشون از بین رفته کمک میکنه . چه مالی چه عاطفی و از لحاظ اعتماد به نفس و اینا . توی اینستا گرام چند تا از اعضاش رفتم . یه موردش یه دختر سیاه پوست بود که به شدت سوخته بود و جالب این بود که با این وضعش ازدواج کرده بودُ بچه دار شده بود ! بعد این خانومو مقایسه کردم با دخترای ایران . یادمه یکی از دوستام انگشت کوچیکه ی یکی از دستاش یک بند کم داشت . این آدم همیشه دستشو مشت میکرد که انگشتش دیده نشه :| چون همیشه همه ازش میپرسیدن وای چی شده ؟ یا سوالاتی ازین قبیل و بعد هم هجوم انرژی منفی دادنا ... 

یا از همین انجمن یه آقایی بود که نود درصد بدنش سوخته بود . چرا دروغ بگم ! خودم وقتی دیدمش یه جوری شدم! حتی چندشم شد ... و با خودم گفتم چه تفکراتی توی جامعه به ما تزریق شده که حتی ذهنمون این افراد رو ناخواسته پس میزنه ؟ ولی برخورد بقیه با این آدم برام خیلی جالب بود . این آقا عکس از پارتی های مختلفی که میرفت میذاشت و توی عکسا حتی پارتنر داشت ! نه کسی ازش فرار میکرد نه کسی بهش چپ نگا میکرد و نه هیچ چیز دیگه ! 

این آدما ( به جز سومی که راهی برای پوشوندن سوختگی هاش شدیدش نداره ) میتونستن با آرایش این نقصاشون و بپوشونن ! میتونستن وقتی پاهاشون سوخته به جای شلوارک شلوار بپوشن که دیده نشه ولی هیچ کدوم چیزی که هستن و پنهان نمیکنن و دارن به عنوان یه آدم عادی باهاش زندگی میکنن ... همشون از مردم کشورشون به خاطر ساپورتی که میشدن و محبتاشون تشکر میکردن 

حتی یکی از دخترایی که صورتش سوخته بود و توی همین انجمن بود توی پروفایلش آموزش میکاپ میذاش. برخلاف بقیه این دختر سوختگی هاشُ با میکاپای سنگین میپوشوند و من نتونستم عکسی ازش پیدا کنم که نشون بده سوختگی هاشُ. و البته سوختگی هاشم نسبت به بقیه خیلی کمتر بود . و بعد کامنت هاشُ که خوندم واقعا جالب بود . حتی یه دونه کامنت منفی ندیدم . همه براش نوشته بودن که اون حتی بدون آرایشم قشنگه و نیاز نیست که خودشو با میکاپای سنگین از بقیه قایم کنه . 

دیدن اینا خیلی برام جالب بود .

اینکه خودشون با هر نقصی قبول میکنن و به زندگی کردن ادامه میدن . نه از کسی ترحم میخوان نه کسی بهشون ترحم میکنه . نه کسی بهشون توهین میکنه و انرژی منفی میده

و در آخر ! 

در مورد خودمون نمیگم که همه میدونیم ... که اکثرا دو حالت داریم . یا ترحم میکنیم نسبت به کسی که چنین اتفاقاتی براش افتاده و یا تمسخر ! 

واقعا نمیفهمم چی شد که ما ایرانیا گرفتار عملای زیبایی شدیم و یاد گرفتیم خودمون و دوس نداشته باشیم . 

یاد گرفتیم همیشه همدیگه رو برای ظاهرمون سرزنش کنیم یا همو تشویق کنیم برای تغییر !

این تفاوتای شدید دیدگاه از کجا نشات میگیره واقعا ؟